deri gömreği

duygu sallı

yarım yamalı

aklı serim fikri düğüm

kar ince karar ince

börn tuuu bi vayld diyince

kendince

hadi ordan

tam dayaklık

benhur

uyku yerçekiminden güç alıp kirpik çöpçatanlığı mı yaparmııış.. yapsın. varsın yapsın. sabahlanan, gecelenen, sendelenen, bendelenen zamanların üstünden irtifalı kilometreler mi geçermiiiiş.. geçsin. ama geç olmasın.

güç olsun ama geç olmasın. zorluğa katlanır insan. geçsin. birşeylere geç kalmasın.

 

 

 

taht-ı rev âli alem

gün dönümlü çalınmış zamanlardan arka kalan, akla kalan. eko eko ve kabartmalı inişler çıkışlardan.

*

turkcell mesajı: hayirli ramazanlar! hemen RAMAZAN yazip bu mesaji cevaplayin, En guzel dileklerinizi ramazan ayi boyunca sadece 75krs a sevdiklerinizle calarkendinleterek paylasin!

aklım benle kal..

*

kimssi pyoryugi aka castaway on the moon. 2009 yapımı, yine bayıldığım yörelerden; güney kore.. senarist ve yönetmen selam çakarvari Hey-jun Lee. sevgili h. ile yazdan çalınmış bir sonbahar kılıklı haftasonuna ait bi gecede izlendi. sakin, somut, iç geçirten bir film. gerçeklik-dışı olarak algılanabilecek şekilde uçlarda kurgulanmış karakterler: kapitalizmin boynuna taktığı pembe ipekli yuları gayrı-ihtiyari söken müflis adamın, sanal alemin ileri derece kölesi kadınla platonik aşkı (tanımlar yeterince uç değil, di mi? biraz hepimiziz.. ama ne dedik? gerçeklik-dışı olabilecek şekilde uçlarda kurgulanmış dedik. yani ne sen ne ben böylesine köle, böylesine esiriz. parantezimizi uzatmak istiyoruz -hatta iç çizgi basıyoruz parent thèse’i düşünerek. yine etimolojik büyülenmeden çişimiz gelinceyedek heyecanlanıyoruz ve bi çişe gidip geliyoruz..-ne sen ne ben böylesine köle böylesine esir.. köle çalışır ve bir yere kapatılır esir.)

velhasıl kelam, ne oluyor, *spoiler* geliyor: sebeplerimizle yaşıyoruz, sebeplerimizi değiştirmek için nafile çabalıyoruz. sebep aynı kalsa da, farklı süreçler, farklı sonuçlar yaşamanın mümkün olduğunu unutarak.. ve *spoiler* burada bitiyor.

*

yoncalar dört yapraklılar

anlamadım

“uzgunum eger kırıcı olduysam ama sen nedemek istedigimi anladın”

bu bi geçiştirme cümlesi olabilir, çok konuşan birini susturabilir mesela. güven cümlesi de olabilir, ben konuşmasam da sen beni anlarsın diyen bi cümle. ya da garantiye alma cümlesi, ara ara ağzına sıçmaktan çekinmiyorum, bunun farkındayım ama lütfen etrafımda olmaya devam et, birilerinin ağzına sıçmam lazım ve sen bana bunun için izin veriyosun..

cümlenin duyan için eğlenceli veya zavallı yanıysa, ne için söylendiğinin bilinmemesi.

bunun sebebi vurdumduymazlık olabilir. veya duyulan cümlelerin çoğunda zaten acı çekilmesi..

*

ilk kez bir kedi sevdim. elimle dokunarak çok kedi sevdim ama ilk kez içim bir kedi sevdi. hareketsiz, dertsiz, var ama sorunu yok. tırmık yok, miyavlama yok, talep yok. küçük ve yavaş hareketler, ama retarde değil. yaşlı hiç değil üstelik bir bebek.

bebek istemiyorum. kimyamın bebek istediğini biliyorum ve bu isteğini yerine getirebileceğini düşündüğü adaylar peşinde koşmasını istemiyorum. bu sebeple de bi kediyi sevdiğim anda, empatisizce söylenen “senin çocuk yapman lazım” lafını ete doldurup tokat atabilmek harika olurdu.

bildiğim şeyleri duymak üzmüyor. birinin birşeyler söyleyerek beni üzmesi çok zor. bilmediğim, tahmin etmediğim, öngörmediğim, beklemediğim şeylerle belki..

yine de, çocuk sahibi olma isteğini kedi ile gidermek patetik. ama bir gereksinim karşılaması olacaksa, vay nat.

ne yazık ki, yaşam koşullarım nedeniyle, bir kediyi fiziksel olarak kucaklayamam. her şekilde ihtiyaçlarımızı, yetebildiğimiz ölçüde gideriyoruz. tercihler dengesiyle. yaşam koşulları ihtiyacı vs kedi kucaklama ihtiyacı. fight!

bu yüzden sadece uzaktan merak ediyorum. mama ve pire damlasından ibaret, yaşamsal ihtiyaçları gideren anne.

her zamanki gibi dokunmadan sarılıyorum.