titaplalım val

john fante’nin toza sor’u taze bitti. başlayışından bitişine bir kaç güne eşlik etmekle beraber, o bir kaç günün mevsim normalleri dışında devam eden durumu nedeniyle, enteresan bir tanık kitap oldu kendisi. bazı ötekiler gibi..

apdeyt alacak bir yazı.. toza sor’dan sf bilgili birkaç not belki. ama şimdi değil. (olur’larım vardı, şimdi değil sonra’lara yedirdiğim)

*

sırada sevgili h.nin erken doğumgünü hediyesi ihsan oktay anar’ın yedinci gün’ü var. ve sanırım ursula k. le guin’e giriş. canımsa bolca ve tekrar tekrak paul auster istiiii..

*

gittim.

siddhartha

hastaydı dünya çünkü ve yaşamaya katlanmak zordu. sf.31

bilinmesi gereken şeyleri insanın kendisinin tatması iyidir. sf.99

bir kimse arıyorsa, gözü aradığı şeyden başkasını görmez çokluk, bir türlü bulmayı beceremez, dışardan hiçbir şeyi alıp kendi içine aktaramaz, çünkü aklı fikri aradığı şeydedir hep, çünkü bir amacı vardır, çünkü bu amacın büyüsüne kapılmıştır. aramak bir amacı olmak demektir. bulmaksa özgür olmak, dışa açık bulunmak, hiçbir amacı olmamak. sf.137

bilgi bir başkasına aktarılabilir, bilgelikse keşfedilebilir, yaşanabilir ama anlatılamaz ve öğretilemez. (…) bir gerçek ancak tek taraflıysa dile getirilip sözcüklere dökülebilir. düşüncelerle düşünülüp sözcüklerle söylenebilen ne varsa tek taraflıdır, hepsi yarım, hepsi bütünlükten, mükemmellikten ve birlikten yoksun. sf.139

sözcükler gizli saklı anlamı zedeliyor, dile getirilen herşey o an değişiyor biraz, biraz çirkin, biraz aptalca niteliğe bürünüyor -(…) bir insanın hazinesini ve bilgeliğini oluşturan şeyin bir başkasının kulağına her zaman aptalca gelmesine de hiç diyeceğim yok. sf.142

sözcüklerin renkleri yok, kenarları köşeleri yoktur, kokudan ve tattan yoksundurlar. kurtuluş ve erdem de, sansara ve nirvana da söcüklerden başka bir şey değildir. niçbir nesne yoktur ki nirvana olsun, yalnız sözcük olarak vardır nirvana. sf.142

*

susuyorum, tam olmak için. düşünceler kelimelere dökülüyor, kelimelerle parçalanıp dökülüyor. eksiliyor aklımdakiler bi sese tutunup başka bir akla ulaşıncaya kadar. susuyorum. bu yüzden susuyorum, anlatmak isteğim çok olduğunda. gerçek, kelimelere kırılıp dökülmesin diye.