öde giden bok

öncelikle son zamanlarda ekranda uzun zaman geçiren, adil kullanım kotalarında gezdiren güzel filmlerden bazıları:

across the universe

the us vs john lennon

tracks

arrugas

ve başlığın  isim babası, breads and tulips (filmi kapattıktan 10  sn sonra h.’den filmi öneren bir mesaj almak… şu an elma çayıyla bünyeyi noluyo lan hissinden kurtarmaya çalışmak…)

bu film vesilesiyle adını arayıp bulduğum (google’a “german actress desert america” yazıp şansıma zil takıp oynayaraktan) 1987 yapımı “out of rosenheim” -diğer adıyla bagdat cafe-, bu yazıdaki filmler arasında açık ara fazla top sayısına sahiptir. film yapım tarihinden 3 yıl sonra tr’de gösterime girmiş, imdb’deki bilgiye göre. unutulup, hatta unutulmadan bir daha izlenecek bir güzellikte.. halim yok, konularına giremeyeceğim. ama güzelliğine selam olaraktan, afişini eklemeli, film afişten daha güzel, daha renkli.

vesile, sevgi ve şükran

3 kız: vesile, sevgi, şükran. 2013’ün son günü sevgili j.’nin evine gitmişim. son yıllarda ara ara yoga yapmışım ama bir kaç ay önce, yine j.’nin “iyi ki” gazıyla sadece yogaya yönelik bir stüdyoya yazılmışım. o akşam da, yine bir şekilde konu yoga eğitmenliğine gelmiş. z.ç.’nin adı geçmiş, eğitmenlik eğitimi verecek diye. neyse konular değişmiş, o gün eğlenilmiş beraber. 2014’ün ilk günlerinde (ilkinde belki de), j., eğitmenin adını yollamış. hiç tanımadan, o sevdiyse ben de severim diyerek niyetlenmişim. mailime bakıyorum, iletişim sayfasından yazdığım maile 11 ocakta cevap almışım. yani ben niyetimi 2014’ün ilk haftasında belirtmişim muhtemelen.. martta eğitim buluşmalarımız başlamış. yepyeni 16 insan. bambaşka 16 insan. hazirandaki inziva, hatta belki de 2015’e girmeden önceki pazar buluşmamız dahil, her birinin içine bambaşka anlarda  bakabildiğim 16 bambaşka yürek. seslerini yazılarından bile duyduğum. hareket ettiğinde, durduğunda, konuştuğunda, sustuğunda; başkasının gözü var olabildiği için kendime dönüp, oradan tekrardan içe ve dışa baktıran 16 insanla tanışmışım. eğitim başlayınca, ders verme ödevimiz verilmiş. ilk sevgili s.’ye sormuşum. olur demiş. küçük kaçınılmaz aksamalar haricinde her hafta ders yapmışız. ö.de eklenmiş. onlar da ders yapmış, ben de… sevgilim b.’yle meditasyon yapmışız. ders de yapmışız ama ingilizce ders yormuş beni biraz. başka planları allayıp pullayıp, onunla olan dersleri ertelemişim. ses çıkarmamış o da, azimle beklemiş. şimdi farkettim de o yeterliliği umuyormuşum hala. 2014’ün son pazarında, sevgili m.’nin azmiyle, yoga eğitimi ekibiyle buluşmuşuz. yeni yılın ilk buluşmadan bu son buluşmaya kadar ne de çok değişmişim ben. ne çok dinler, duyar olmuşum, rahatlığa yakın oturtmuşum gönlümü. sevgili z. o gün, ders almak isteyen biri olduğunu söylemiş, ders vermek ister miyim diye de sormuş bana. 2014’ün son günü sevgili j.’nin evine gitmişim. bu sefer z.ç.’nin selamını götürmüşüm. ilk profesyonel dersimi de yeni yılın ilk günlerinde vereceğimi müjdelemişim. hatırlıyor musun, diye sormuşum, yoga eğitiminden geçen sene yine bu günde haberdar etmiştin beni… aaa! demiş. öyle kocaman dokunmuş hayatıma, sonra da unutuvermiş 🙂 iyi ki varlarmış. 3 kız: vesile, sevgi ve şükran *