ev ve koku

Londra’daki odamdayim. burada evimde diyebilmek once ruhsal olarak zaman, sonra da maddi guc istiyor. odam benim, ev 60larinda ingiliz bir teyzenin. odam diyebilecek kivamdayim.

ev iki katli. alt kat oturma odasi, mutfak ve genelde sadece teyzenin kullandigi bir tuvalet, ust kat da biz iki kiraci ve ev sahibinin kaldigi 3 oda ve tuvaletli banyo. evin pencereye erisimi olmayan merdiven genisligi (ve oda kapilarinin hep kapali, banyo kapisinin da kendiliginden kapanmaya meyilli olmasi, salon kapisininsa evimizin biricik kedisinin ust katlara erisimini engellemek icin kapali tutulmasi) sebebiyle, genelde evde sabit bir kendine has kokulu oksijensizlik var. bazi gunler odamin penceresini acik birakip evden cikiyorum ama gunese ates etmek gibi sonuaca faydasiz bir hareket.

koku.

teyzenin damadi bazi gunlerde isi sebebiyle salonumuzda kaliyor. o geldiginde evin havasi misir ekmegi gibi kokuyor. benzersiz bir horlama ve tarifsiz bir derinlikle uyuyor.

damat misir ekmegi horluyor.

devami gelebilirli yazi…

***