kafi-sufi

kendini bi akvaryumdan alıp, öbür akvaryuma koymuş balık, oh demiş, bundan ala okyanus mu olur.

olmaz, olsa bile içinde yaşadığın yine sudur.

büyüklük dediğin gönlünde,

sığda ya da derinde

öncesinde ve sonrasında ebatı ne olursa olsun, suya değen sendeki kadar puldur.

pula değen su, sen kadarda durur.

kendini ayırma sudan,

aklını kolla ve olanı izle, ben sandığında kaybolmadan.

ne kadar düşünsen de varlığın hep bir anlık

yorulma bütünle ‘bir’ken kendim dediğini aramaktan.

…….

neyin olmasını istediğimi bilseydim eğer, bunlar olmazdı. memnuniyetsizlik de değil, isteksizlik. nasıl mutlu olunuyordu, bu şehirde unuttum. yanaklarıma iki ağırlık bağlanmış da gülümsememi engelliyormuş gibi. nasıl gülümseniyordu, ne oldu da unuttum?